Bir Irmak da iki kere yıkanılmaz.

Hayatımız boyunca yaptığımız bilinçli veya bilinçsiz tüm deneyimlerimiz biz de bir değişime yol açar. Tüm ilişkilerimizde, hayatımızda, dünyada, bedenimizde ve ruhumuzda değişim bu kadar büyük rol oynarken bir parçamız değişime dirençli olabilir.

Bir parçamız hayatın sinemasında en sevdiği rolde kalmayı arzular. Belki annesinin yavrusu, on sekiz yaşlarındaki deli dolu hayatı belki de âşık olduğu anın içerisinde kalıp o anların içerisinde yaşamak ister. Değişmeye dirençli olan parçamız “bu çok güzel bir andı bir daha asla aynısı yaşanmaz” diye söylenir durur. Evet kesinlikle haklıdır bir daha aynı an yaşanmayacaktır tıpkı ırmak da iki kere yıkanamayacağımız gibi…

Öyleyse bu parçamıza sormalıyız “Değişirsen ne olur? Nedir seni korkutan?” 

Bu soruyu danışanlarıma çok kere sordum türlü türlü cevaplar aldım tüm cevaplar aynı şeyi fısıldıyordu. Değişim birçok kişi için vedalaşmak ve aynı zamanda yenilere alışmaya çalışmaktı.

Yaşamın her anı değişimle bezenmişken birçok veda birçok merhaba sığdırmamız gerekir hayatımıza. Fakat bu vedalar kimi zaman bize zor gelebilir. Çünkü büyümek annenin sevgi dolu kollarından, babanın güvenli hayatından ve belki de lise zamanları çılgınlıklarından ayrılmak demektir. Eğer büyüdüysen hayatın hakkında kararları tek başına alır sorumluluklarını göğüslersin ve bakım alan değil artık bakım veren olmuşsundur. Bir hayvana, çiçeğe, yuvana ve belki de bir bebeğe bakım veriyorsundur. Bana kalırsa bu yeni rolün en zor kısmı ise kişinin kendisine bakım vermesidir. 

Kendine karşı nasıl bir bakım veriyorsun?

Kendine karşı şefkatli ve sevgi dolu olabiliyor musun? 

İçindeki ebeveyn sana nasıl davranıyor? 

Bu yazının son cümlelerine kadar okuyan herkese ırmağın suyu içerisinde bir damla olup akabildiği, hayatın getirdiği tüm değişimlere karşı bir su damlası gibi yanıt verebildiği bir ömür diliyorum.

Hoşça kal sevgili okuyucu

Klinik Psikolog Nesibe Tonkul